PAYLAŞMAYI ÖĞRENMEK

Çocuk olmak iyi olmaktı, çocuk kalmak iyi kalmak...
Bu iki hurcu ilk gördüklerinde ve hurçların içi bu kadar dolmamışken içinde ne olduğunu, kimler için hazırlandığını bilmediklerinde anlattım onlara iki ihtiyaç sahibi kız çocuğunu.
Biri kendilerinden biraz büyük, biri de yeni emekliyormuş daha.
Daha onlar hakkındaki yazıyı ilk okuduğumda açtım bu hurçları kızların odasına.
Gittim geldim içine bir şey attım
Kızlara atlet-body aldıysam birer tane de bu hurçların içine koymak için aldım.
Çorap aldıysam hemen buraya da biraz çorap ekledim.
Sonra kızların dikkatini çekti hurçlar.
Onlar da etiketi kopmamış, yeni, az giyilmiş, lekesiz, ütülü giysi, çorap, havlularından eklediler.
Sonra paketinde diş fırçası buldu Jane dolabında ekledi, paketinde not defteri ve kalemler buldu.
Derken çoğaldı hediyeler.
Ama en çok benim umudum çoğaldı.
Bencil olmalarından korkarım çünkü ben en çok çocukların.
Büyüyünce de Rabbena, hep bana der o çocuklar, paylaşmayı bilmez, hırslanır, gözleri kararır.
Olmasın isterim bu yüzden benim kızlarım öyle.
Veren el olsunlar isterim hep.
Öyle olursa Rabbim daha çok verir zaten kuluna, bunu bilsinler, inanç üzerine olsunlar isterim.
Anne bebek de koyalım mi, dedikleri anda olmuştu bu paketler benim için.
Bir de komşumuz, becerikli bir emekli öğretmen ablamızdan iki amigurimi bebek istedim bu kızlar için sonra.
Paket eve geldi, Jane'nin ayak ucundaki konsolda duruyordu; gördü, açtı, sevindi.
"kapayalım o paketi annecim bizim değil o bebekler, bize emanet dedim, alamayan bir ablayla kardeşe gidecek" hiç itirazsız kapadı paketi, bir daha da açmadı.
Çok şükür ya rabbim dedim içimden bin kere, yetinmeyi bilen, arsız olmayan evlatlar bahşettiğin için.
O zaman kapadım hurçları, gitmeye hazırsınız dedim.
Belimin ağrısı geçerse bu gece; yarin kargoya taşıyıp yollayacağım Vicdan Hareketine.
Biri o kırtasiye malzemesi olmadığı için okulda alay edilen minik kızımıza, biri de çorapsız emekleyen komşusuna.
İyi bir sene geçirirler umarım.