ÖĞRETMENLERİMİZİ ÇOK SEVİYORUZ

Jane'miz geçen yıl bir başka kreşe gidiyordu.
Geçen yıl kendisini bu kreşe kayıt ettirdiğimizde  hem kreşten hem de öğretmeninden çok memnunduk.
Ancak bir kaç ay geçtikten sonra kreş hakkındaki fikirlerimiz değişmeye başladı.
Kreşteki öğrenci sayıları olağan üstü bir şekilde aniden arttı, öğretmen fazla sayıda öğrenciye yetişememeye başladı.
Günler geçtikçe Jane'nin öğretmeninden de eski heyecanla bahsetmediğini farkedince, bir sonraki yıl için hem Jane hem de Dane için yeni bir kreş arayışına girdik.
Çünkü bize kızlarımızla gerçekten ilgilenecek, mutlulukla gidip gelecekleri, rahat edecekleri, öğretmenlerini sevecekleri bir kreş lazımdı.
Sonra tavsiye üzerine bu yılki kreşimiz Badem Çocuk Anaokulu'nu bulduk ve yıl bitmeden bu yıl için kaydımızı yaptırdık.
Yazlık dönüşü yeni bir arayışa girmeden, vakit kaybetmeden içimize sinen bir kreşte mutlu günler geçirmelerine karar verdik.
Kasım 2014 başında İstanbul'a döner dönmez iki kızımız da yeni kreşlerine başladı.
Jane'nin 4 yaşına basmasına 2 ay vardı, Dane ise 2 yaşını 2 ay geçmişti.
Jane daha önceden kreş deneyimi olduğu için yeni kreşine hemen uyum sağladı.
Ancak Dane hem küçük olduğu hem de daha önceden kreş deneyimi olmadığı için ilk 1 ay her sabah ağladı, içeri girmek istemedi.
Ancak tam 30uncu günde kendiliğinden sevinçle gitmeye başladı kreşine.
Bunda öğretmenlerinin büyük payı olduğunu düşünüyoruz.
Gerek kreşin sahibi olan Hatice ve Aysun Öğretmenler, gerek Jane'nin öğretmeni Eda Öğretmen, gerek Dane'nin öğretmeni Seda Öğretmen, gerekse dans, ingilizce, matematik gibi branş derslerini veren öğretmenler olmak üzere hepsinin ilgi ve sevgisi ile sabahları uyanır uyanmaz ''anne bu sabah Badem Çocuk var mı?'' diye soran ve kreşe koşa koşa büyük bir hevesle giden çocuklarımız oldu.

Öyle ki evde ''o benim öğretmenim, hayır benim öğretmenim'' diyerek öğretmenlerini paylaşamıyorlar.

İşte kızların öğretmenleri ile bazı fotoğrafları; 
Fotoğraflara bakınca kızlarla öğretmenleri arasındaki sevgi nasıl da belli oluyor.